22-september 2025

Klussen, afspraken en gezelligheid

De afgelopen week is Ron weer druk in de weer geweest met klusjes bij de kinderen, waardoor de dagen voorbij vlogen. Op 17 september moesten we onze voorruit laten repareren, omdat er door steenslag een sterretje in zat. Het is gelukkig gemaakt, al ben ik zelf niet helemaal tevreden over hoe netjes het gedaan is. Gelukkig zit het niet in het zicht, dus laten we het zo.

Op 19 september hadden we een afspraak met de gemeente. Helaas bleek de persoon met wie we zouden spreken langdurig afwezig, waardoor niemand van onze afspraak wist. Uiteindelijk zijn we toch geholpen en heeft iemand ons verhaal opgeschreven over hoe we nu leven. Waarschijnlijk volgt er over een half jaar opnieuw een controle om te kijken of we nog steeds aan de voorwaarden voldoen.

’s Avonds zijn we gezellig met onze oude buurtjes uit eten geweest bij Jasmine Garden. Daar konden we de hele avond allerlei lekkere hapjes bestellen – heel gezellig en lekker!

De volgende avond, 20 september, hadden we een verjaardag in Zwolle. Samen met Kimberlie en de kinderen zijn we daarheen gegaan. Het was erg leuk om weer familie en kennissen te zien en bij te praten.

Op 21 september hielden we een rustdag en stonden we op de camperplek in Eibergen. Maar omdat het mooi weer was, besloten we toch nog even naar Kimberlie te gaan om de kozijnen verder af te schilderen. De tijd gaat tenslotte snel in Nederland – voor we het weten is het alweer oktober en trekken we er opnieuw op uit.

16-september 2025

14-september 2025

Over aapjes en klussen

De dagen in Nederland vliegen voorbij! We hebben gezellige afspraken met familie en vrienden, en we staan op plekjes in de buurt van de kinderen. Ron helpt met allerlei klussen, we passen op, en maken samen leuke uitjes.

Zo zijn we op 10 septemWber naar de Apenheul geweest – een erg leuke dag met Floor. Al was ze wel meteen geschrokken toen een klein aapje op haar wagentje klom. Gelukkig was het verder vooral genieten!

Op 11 september moest ons huisje op wielen naar de reparateur voor wat kleine mankementen. Alles is netjes gemaakt en viel gelukkig onder de garantie. Complimenten voor de fijne service bij Bruggink!

Terwijl we wachtten op onze camper, mochten we tijdelijk bij Kim bivakkeren . Ron en Sjoerd hebben toen meteen de handen uit de mouwen gestoken om haar dakkapel te repareren – klus geklaard!

Op 12 september hebben we een paar bezoekjes gedaan een neefje had net zijn eerste huisje gekocht en mochten we komen kijken en daarna onze schoondochter die 28 jaar is geworden, en mochten we oppassen op Floor.

Op 13 september  is Ron weer aan de slag gegaan met Sjoerd in zijn huis. ’s Middags waren we uitgenodigd bij onze bijna-buren in Eibergen. Zij hadden heerlijk voor ons gekookt! We hadden de camper in de buurt geparkeerd, bij het Muldershuis, zodat we samen met de hondjes lopend naar hen toe konden.

En nu… zijn we net wakker geworden. Vandaag gaan we naar een camperplek hier in de buurt, waar we water kunnen vullen, de wc kunnen legen en lekker kunnen douchen.

De dagen vliegen voorbij, maar we genieten met volle teugen!

9-september 2025

Van Ruurlo naar Eibergen

Gisteravond zijn we na het eten richting Ruurlo gereden, waar we bij het doolhof hebben overnacht. Handig, want zo waren we meteen in de buurt van de afspraak die we vandaag hadden met onze financiële adviseur. Na het gesprek zijn we onderweg nog gestopt voor een lunch op een mooi plekje in het bos. Jammer genoeg was het geen weer om buiten te zitten, want de regen kwam met bakken uit de lucht.

Daarna reden we weer terug naar Haaksbergen om bij Kimberlie het raam terug in haar huis te zetten en de was weer ophalen. Quinty hebben we daar achtergelaten, want morgen staat ons een dagje Apenheul te wachten en zij kan daar rustig blijven zonder dat we bang hoeven te zijn dat ze wegloopt. Silke gaat wel mee, want bij Sjoerd kan ze veilig achter de hekken blijven.

Nu staan we op de camperplek in Eibergen. We zitten samen achter de laptop en zijn zo ook lekker dicht bij Sjoerd, waar we morgen weer langsgaan. Ons leven draait de laatste dagen vooral om afspraken nakomen, praktische klusjes en – het belangrijkste – veel tijd samen met de kinderen en kleinkinderen.

En zo vliegen de dagen voorbij. Voor we het weten is er weer een nieuwe afspraak, een etentje of een uitstapje. Maar precies dát maakt dit leven zo fijn: steeds weer wat anders, altijd met elkaar en vaak met een glimlach.

8-september 2025

Klussen, feestjes en familietijd

Op dit moment staan we met de camper bij Kimberlie in Haaksbergen, gewoon gezellig voor de deur. We helpen haar met schilderen en allerlei kleine klusjes in huis. Leuk om samen bezig te zijn en zo toch een beetje bij te dragen.

Het afgelopen weekend hebben we ook nog een laatste buurtfeest gehad met onze oude buren. Wat was dat fijn om iedereen weer te zien en bij te praten! Het voelde heel vertrouwd en ontzettend gezellig. Alleen Silke zorgde voor een beetje spanning, want ze is een paar keer ontsnapt. Uiteindelijk belden ze  van de Bonboys dat ze bij hen was komen aanwaaien. Gelukkig kon ik haar daar weer ophalen, maar mijn kleindochter had haar ook nog een tijdlang gezocht zonder resultaat. Je schrikt er toch van, ook al liep het goed af.

Op 7 september hadden we onze familiedag met de kinderen en kleinkinderen. We vierden dit in Oldenzaal, bij Klein Afrika. Daar hebben we met elkaar genoten van de dieren en de sfeer, en later zijn we doorgegaan naar het Hulsbeek waar we heerlijk met z’n allen hebben gezwommen. Wat een rijkdom om zo samen te zijn en herinneringen te maken.

Al met al weer een heerlijk, maar ook vol weekend. Precies zoals wij het graag hebben.

5-september 2025

Dit was een week van veel klussen voor Ron. Vanaf 3 september staan we op het erf bij Sjoerd. Dit omdat Ron dan daar 2 dagen gaat klussen. Zelf heb ik een vriendinnen lunch en ben ik gezellig bij Nathalie geweest. 

2-september 2025

Samen klussen bij Kim

Zondag 31 augustus zijn we naar Kim gegaan. We begonnen de dag met een fijne wandeling, daarna heerlijk gebubbeld en ’s avonds samen genoten van een smakelijke pokébowl. Met Kim hadden we afgesproken dat ze maandagmiddag en dinsdag tot 14.00 uur thuis zou zijn. In die tijd hielpen we haar met de voorbereidingen voor het schilderwerk. Zelf heb ik daarnaast flink wat was weggewerkt en de slaapkamers van de kinderen wat extra aandacht gegeven. Zo kreeg Kim meer ruimte om zich volledig op het schilderen te focussen. Gezellig samen klussen blijft toch altijd fijn.

Vandaag zijn we weer verder gereden naar een camperplek in de buurt van Eibergen. Morgen gaat Ron Sjoerd een handje helpen en ik neem de camper grondig onder handen: opruimen, schoonmaken en bekijken wat wel en niet mag blijven. Het geeft altijd zo’n fijn gevoel als alles weer fris en opgeruimd is — helemaal klaar voor de volgende ronde.

29-augustus 2025

Weer thuis in Nederland

Vandaag zijn we weer in Nederland aangekomen. Tegen de avond arriveerden we en werden we meteen uitgenodigd om bij Sjoerd en Manon te komen eten. Wat een warm welkom! Aan de poort hingen ballonnen en twee bordjes met de tekst: “Welkom terug opa en oma Bomers.” Zo lief en hartverwarmend.

We hebben hier twee nachtjes gestaan en genoten van de gezelligheid samen. Ron is gelijk Sjoerd gaan helpen met klussen. Het voelt goed om weer thuis te zijn, al blijft het ook een beetje onwennig na zoveel weken onderweg.

28-mei 2025

Vandaag zijn Sjoerd en Manon getrouwd. Het was een knalfeest en we hebben genoten. Uiteindelijk hebben we de camper toch in Haaksbergen zelf gezet bij de voetbalvereniging. Hier stonden we vlak bij Kimberlie en was makkelijker voor de bruiloft.

27-mei 2025

Vandaag hebben we gekeken naar een plek dicht bij Haaksbergen. Hier staan we dicht bij Haaksbergen en kunnen we mooi staan voor een bezoek aan de kinderen. Lopend doen we er hooguit een half uurtje over denk ik. Ideaal voor familie bezoekjes. Met dank aan de mensen waar we kunnen staan.

26-Mei 2025

Kan het nog gekker? Ja hoor, het kan altijd gekker.
Gisteravond liep ik voor het slapengaan nog even met de hondjes over het pad bij de camperplek, toen er ineens een grote, donkere auto het terrein op kwam rijden. Snel de hondjes bij me gehouden — want wie komt er op dit tijdstip nog aan?

En toen ineens: een flits van herkenning. Die auto leek verdacht veel op die van Sjoerd. En ja hoor, het was Sjoerd! Samen met Manon. Ze waren via de app ‘Too Good To Go’ naar Beckum gereden en hadden een enorme lading eten meegekregen. En dat wilden ze graag met ons delen. Dus werden er allerlei bakjes uit de auto getoverd en hadden wij vandaag een heerlijke lunch. Wat een verrassing!

Vanmorgen ben ik op de fiets naar Eibergen gegaan, even langs de Action voor wat nieuwe doekjes en natuurlijk iets lekkers voor de hondjes. Daarna gezellig een bakkie gedaan bij een vriendin en lekker bijgekletst.

Vanmiddag houd ik het rustig aan, en vanavond vieren we de verjaardag van onze Esmee. Gezelligheid gegarandeerd!

25-mei 2025

Een natte dag en een vroege start

We werden vanmorgen wakker gemaakt door Sjoerd, die duidelijk al zin had in een groepsgesprek. Met onze duffe koppen zaten we er allemaal een beetje bij — maar als Sjoerd eenmaal begint, gaat het gesprek al snel een bepaalde kant op... juist, seks. Ik besloot me er maar niet mee te bemoeien en ben lekker gaan douchen.

Toen ik terugkwam, was Ron inmiddels ook uit bed. Terwijl hij met de rest vrolijk verder kletste, stond hij ondertussen het ontbijt te maken. Multitasken op z'n best.

Daarna begon het: regen, regen, en nog eens regen. Pffff... wat een natte dag. Geen pretje. Tegen de middag zijn we daarom maar richting onze volgende bestemming vertrokken: Erve Berg en Dal in Eibergen. En daar staan we nu — droog en wel.

24-mei 2025

Koude wind en warme momenten

Vanmorgen waren we al vroeg uit de veren. Samen met een van de exjes ben ik met de hondjes gaan wandelen. Ron sloot ook aan, en we hebben een gezellige ochtendronde gemaakt. Toen we terugkwamen, waren de meesten al wakker en stond het ontbijt zo ongeveer klaar. We ontbeten met z’n allen, en iedereen had wel een kan koffie gezet — dus daar kwamen we in ieder geval niets tekort.

De ochtend was wat bewolkt, maar gelukkig bleef het droog. We konden prima buiten zitten, al was de wind ronduit guur. Na wat huishoudelijke taken en een flinke portie dom gelul (zoals dat hoort op zo’n weekend), begonnen we het allemaal koud te krijgen. Tijd om naar binnen te verkassen, dus we streken neer in de kantine. Daar ging het gelul vrolijk verder.

Er werd geen spelletje gespeeld — jammer, want ik had er wel zin in. Maar als je de enige bent… tja. Dan maar wat anders. Ik ben verder gegaan met mijn blog, en de rest raakte verwikkeld in wat diep gaande gesprekken. Vooral het woord ‘pensioen’ viel opvallend vaak. Volgens mij zijn we niet de enigen die eraan toe zijn.

Quinty had ondertussen haar zinnen gezet op een mandje dat wonderbaarlijk genoeg ineens “terug” leek te zijn. Het was eigenlijk het mandje van onze ex-buurhondje, die inmiddels wijselijk besloten had dat de oude dame voorrang had. Heel lief — ze mocht gewoon blijven liggen.

’s Avonds zijn we uit eten geweest bij https://deverguldeleeuw.nl/ . We hebben er heerlijk gegeten, en dat zonder meteen de hoofdprijs te betalen. Alleen aan het eind van de avond kwam er een wat apart momentje: we werden vriendelijk verzocht ergens anders te gaan zitten omdat er nieuwe reserveringen stonden te wachten. Beetje vreemd, maar goed — we zijn naar de serre verhuisd. En als goedmakertje kregen we het laatste rondje koffie en thee, én de bestelde borreltjes, van het huis. Dat was dan wel weer netjes!

23-mei 2025

Exenweekend op de Veluwe

's Morgens zijn we rustig opgestaan — zonder militairen gelukkig. Helaas was Silke afgelopen nacht behoorlijk onrustig. Op het naastgelegen terrein werd militair geoefend, en dat ging gepaard met flink wat knallen. Ze bleef maar heen en weer lopen tot we haar uiteindelijk bij ons in bed hebben genomen. Daar lag ze stijf tegen me aan. Niet ideaal, maar wel beter voor onze nachtrust.

Ron is 's ochtends met Silke gaan wandelen, terwijl ik bij de camper bleef met Quinty, die zich nog steeds niet lekker voelt. Na de wandeling zijn we boodschappen gaan doen, en daarna reden we door naar camping Huttopia op de Veluwe. Daar kwamen al onze ex-buurtjes uit Zwolle bij elkaar voor ons jaarlijkse exenweekend.

We hadden een enorme kampeerplek, maar aanvankelijk stonden we allemaal netjes naast elkaar — en dat is natuurlijk niet gezellig. Dus even wat stoelen en campers verplaatst tot we een soort vierkant vormden (zie foto). Veel gezelliger!

De middag vulde zich met dom ouwehoeren en een tafel vol lekkere hapjes; iedereen neemt altijd wel wat mee. Tegen het einde van de dag zaten we vol als een potje met pieren, maar wat is het toch heerlijk om zo samen te zijn. Af en toe viel er een buitje, maar gelukkig is onze luifel groot genoeg om er met z’n allen knus onder te zitten.

Iedereen regelde z’n eigen eten, maar er was ook een patatkraam op de camping — en voor vier van de acht was dat toch wel erg verleidelijk. Na het eten hebben we met de dames nog een boswandeling gemaakt, waar de honden los mochten lopen. Ideaal toch?

Toen het kouder werd, zijn we naar binnen gevlucht. Daar was een houtkachel waar we lekker omheen zaten tot het bedtijd was… en dan moet je natuurlijk wél nog even in de kou terug naar je camper.

22-mei 2025

Vandaag begonnen we met een wandeling in de omgeving.
Helaas bleek het niet de mooiste tocht die we ooit gemaakt hebben. We liepen door het buitengebied van Lunteren, langs luxe villa’s en grote landgoederen. De weggetjes waren smal en er raasden regelmatig flinke auto’s langs. Door de droogte stoof het enorm — we hebben flink wat zand gehapt.

Buiten zitten was er helaas ook niet bij, door de stevige wind. Dus zaten we binnen in de camper, waar we de tijd namen om onze financiën en andere belangrijke dingen te checken. Eigenlijk best bijzonder om te merken hoe natuurlijk dat gaat, zo samen in een kleine ruimte.

In de middag besloten we te verkassen.
De plek waar we stonden was op zich prima, maar de omgeving voelde niet fijn. We zijn daarom naar Otterlo gereden. Daar staan we nu op een parkeerplaats bij een sportaccommodatie. Bij aankomst stonden er allemaal legervoertuigen en waren ze bezig met opruimen, geen idee wat er precies was.

We hebben de camper neergezet en zijn meteen het bos in gewandeld. Wat een verschil! Heerlijke rust, mooie natuur en een fijn zonnetje erbij. De wind was gelukkig wat gaan liggen, dus konden we buiten koken. En nu… nu is er koffie.
Oh ja, ik heb nog een foto gemaakt van een bok — zie hieronder.

21-mei 2025

Op weg naar de Veluwe

Vanmorgen hebben we alles klaargemaakt om weer een stukje verder te reizen. Na een warm afscheid van onze lieve camperbuurtjes zijn we richting de Veluwe gereden. Uiteindelijk belandden we bij een boerderij in de buurt van Lunteren. Wat kleinschaliger dan waar we in Eibergen stonden, maar ook hier is het prima vertoeven.

Helaas staat er vandaag een stevige wind, dus ben ik lekker naar binnen gekropen. Ron is er juist op uit gegaan en maakt een fietstochtje in de omgeving. Daar reed hij langs het gebouw van radio Kootwijk.

De nacht was wat minder... Ik werd er drie keer uit gehaald door onze lieve Quinty, die er telkens even uit moest. Haar buik blijft onrustig, ondanks dat we weer gestart zijn met de medicatie. Hopelijk knapt ze snel een beetje op, want het is best pittig om ’s nachts steeds op te moeten staan. Maar het doet me vooral verdriet om haar zo te zien — ze blijft tenslotte mijn prinsesje.

De camperplek zelf is trouwens best bijzonder. Ron ontdekte een klein winkeltje waar je mag afwassen, koken én boodschappen mag meenemen. Achteraf reken je gewoon af. Zo mooi dat dit nog bestaat — puur op vertrouwen. Ik hoop oprecht dat dat vertrouwen nooit beschaamd wordt. Wat fijn dat dit soort plekken er nog zijn.

De geschiedenis van Radio Kootwijk

Zendstation Radio Kootwijk is het historisch voorbeeld van technische ontwikkelingen in de 20e eeuw in een ongerepte omgeving.

Aan het begin van de vorige eeuw ontwierp architect Julius Luthmann (1890-1973) het hoofdgebouw van Radio Kootwijk. Hier moest de zendapparatuur voor de lange golf gehuisvest worden voor de communicatie met de overzeese Nederlandse koloniën, met name Nederlands-Indië
In 1923 nam de PTT het radiotelegrafisch zendstation in gebruik voor de lange golf. Voor die tijd een technisch hoogstandje. Snel daarna werd overgestapt op het zenden via de korte golf.

'Hallo Bandoeng...'

Koningin-moeder Emma opende in 1929 de radiotelefoondienst met de woorden ‘Hallo Bandoeng, hoort u mij?’ Nederland kon vanaf dat moment, via de grotere postkantoren in Nederland, bellen met Nederlands-Indië en spoedig daarna ook met andere landen en continenten. Tijdens WOII gebruikten de Duitsers het station voornamelijk voor de onderzeeboten.

20 -mei 2025

Camperleven = ook schoonmaken (maar met een beloning!)

Na een paar dagen op pad is het weer tijd voor het minder romantische deel van het camperleven: opruimen en schoonmaken. Alles even een doekje geven, spullen weer op hun plek, zand uit de hoeken vegen — je kent het wel. Maar stiekem vinden we dat helemaal niet erg. Het is eigenlijk best lekker om weer een frisse, opgeruimde camper te hebben.

Terwijl de één zich over het schoonmaken boog, begon de ander alvast met de voorbereidingen voor iets veel leukers: brood bakken en kruidenboter maken. We kregen namelijk visite! Vrienden van ons kwamen gezellig langs op de camping, en we wilden iets lekkers op tafel zetten. Vers brood met smeerseltjes als voorgerecht — simpel, maar altijd goed.

We hadden eerst nog het plan om zelf te koken, maar ja... je kent het wel: dan staat er eentje te zwoegen in de keuken terwijl de rest aan de picknicktafel zit te kletsen. Dus toch maar eten besteld. Geen spijt van, want het werd uiteindelijk een supergezellige avond. Buiten aan tafel, onder de bomen, lekker gegeten, gelachen en bijgekletst tot de zon bijna onder was.

Soms is het leven op wielen echt puur genieten.

19-Mei 2025

Een dag met omwegen (letterlijk en figuurlijk)

Sommige dagen beginnen al voor het ochtendgloren – vannacht was ik een paar keer uit bed voor Quinty, die helaas weer aan de dunne was. Arme schat. De afspraak bij de trimmer stond voor vanmorgen gepland, maar dat leek me geen goed idee. Ik wilde de trimster dat niet aandoen, en Quinty al helemaal niet. Dus een belletje gepleegd en de afspraak doorgeschoven naar volgende week.

Zelf kon ik ook wel een opknapbeurt gebruiken, dus 's middags op de fiets richting de kapper. Een lekker stukje trappen in het zonnetje – dat voelde goed. Terug dacht ik eigenwijs de weg wel te weten, maar dat viel een beetje tegen. De N18 gooide roet in het eten: sommige wegen zijn daar afgesloten en als fietser kun je er dan niet zomaar overheen. Dus een paar keer teruggefietst, omgedraaid, een andere weg geprobeerd… een echte omweg. Maar ach, met dat mooie weer voelde het meer als een extra rondje dan een straf.

's Avonds mochten we oppassen op onze jongste kleindochter. Wat is dat toch genieten – die kleine handjes, het vrolijke gebrabbel, de geur van zo’n fris gewassen koppie. We hebben haar lekker kunnen knuffelen en samen gelachen. Een mooie afsluiting van een dag met wat kronkels, maar ook met veel liefde.

18-mei 2025

35 jaar "hokken zonder brokken"

Familie van ons was 35 jaar samen – of zoals ze dat hier zeggen: 35 jaar hoken zonder brokken. Dat moest natuurlijk gevierd worden! We waren uitgenodigd op een boerderij, en daar bleek dat we een kookworkshop gingen doen. Oftewel: samen ons eigen eten maken.

We waren met 32 personen en er waren zo'n 8 verschillende gerechten om aan te werken. Het was echt leuk om te doen. Je stond ineens naast mensen die je helemaal niet kende, en al snel klonk dan de vraag: “En wie biej gij dan?” Zo leerden we elkaar op een leuke, luchtige manier een beetje kennen.

Kimberlie was zo lief om ons te brengen en weer op te halen. Daardoor konden wij gewoon op dezelfde camperplek blijven staan — handig, want maandag moeten we daar toch weer zijn.

17 Mei 2025

Zoveel meer dan proefeten

De dag begon lekker rustig met een wandeling met de hondjes. Rond de middag hadden we afgesproken met Wout, want we mochten bij zijn werk de camper laten wegen. Dat is inmiddels gebeurd – altijd fijn om te weten waar je aan toe bent – en daarna gezellig samen geluncht.

Het was extra leuk, want we kregen ook nog de kans om onze jongste kleindochter even te knuffelen. Daarna hebben we de camper van binnen nog even opgeruimd, want rond half vijf werden we opgehaald… we dachten om te gaan proefeten.

Maar dat bleek toch iets anders te zijn! We zijn samen met de kinderen en kleinkinderen heerlijk uit eten geweest. Supergezellig, veel gelachen, lekker gegeten – en ja hoor, we kwamen moe maar voldaan weer thuis.

Natuurlijk moesten we eerst allerlei vragen beantwoorden voordat we onze cadeautjes kregen. Die cadeaus bleken grappige spulletjes te zijn die we ooit zelf hadden weggegeven – gekke dingen waar we eigenlijk vanaf wilden. Kortom: een avond vol verrassingen en plezier! Oja maar we kregen wel een bon naast alle grappige kadootjes heel lief.

16 Mei 2025 Crea Bea

Crea-bea bij de camper

Vanmiddag was het weer tijd voor een gezellige crea-bea middag met mijn oude buurtjes. We doen dit om de beurt, en deze keer was ik aan de beurt – dus hielden we het gewoon lekker bij de camper.

Het was ontzettend gezellig. Eerst samen een bakkie gedaan en daarna… tja, eigenlijk vooral veel bij gekletst en maar een beetje gebreid. Soms is het gezelschap belangrijker dan de steekjes, toch?

’s Avonds heeft Wilma – ook uit ons groepje – heerlijk voor ons gekookt. We sloten de dag af met een warme maaltijd en nog meer fijne gesprekken. Wat wil een mens nog meer?

15 Mei 2025 op de camperplek

Gewoon een fijne donderdag

Donderdag was zo’n dag waarop je gewoon doet waar je zin in hebt. We begonnen de ochtend met een wandeling van zo’n 4 kilometer, heerlijk rustig opstarten. Daarna op het gemak ontbeten en alvast wat voorbereidingen getroffen om een brood te bakken.

De rest van de dag besteed aan opruimen en schoonmaken in de camper – ook dat hoort erbij, zeker als je graag alles netjes houdt. Aan het einde van de middag nog even naar Zwolle gereden om het hondje van Kimberlie op te halen.

En toen… bij aankomst in Zwolle ontdekte ik dat ik nog steeds mijn Birkenstock klompen aan had. Tja, helemaal in camping-modus dus. Ach, foutje… bedankt!

14 Mei 2025 bij Kimberlie

Een productieve pensionado-dag

Vanmorgen vroeg al naar Kimberlie gegaan, want er zouden mensen komen om de zonnepanelen te plaatsen. Kim zelf is in Denemarken, en wij – als echte pensionado’s – hebben toch alle tijd, dus dan wachten wij wel even op de monteurs.

We hebben meteen de was meegenomen, alles lekker bij Kim gewassen en opgehangen. Ook de kleding voor de bruiloft aangepakt: ik moest mijn outfit inkorten, want blijkbaar denken ze dat iedereen reuzegroot is... Mijn kledingstuk was maar liefst 11,5 cm te lang! Maar nu is het helemaal goed voor mijn lengte.

Tussendoor kwamen twee vriendinnen gezellig langs voor een bakje koffie. Even lekker bij gekletst – zo fijn als dat af en toe spontaan kan. Daar teken ik voor, voor dat camperleven: niks moet, alles mag.

3 Mei 2025 Een dag vol gezelligheid en zorgenE

Een dag vol gezelligheid en zorgen
Vanmorgen kwamen onze ex-buurtjes langs om de hondenriemen te brengen die we gisteren waren vergeten. Natuurlijk bleef het niet bij alleen de riemen — we hebben weer gezellig bijgekletst met een bakje koffie erbij.

Daarna stapte Ron op de fiets richting Haaksbergen, waar hij naar de vrijgezellendag van zijn zoon ging. Ik werd opgehaald door Kim en de kinderen voor een fijne middag onder de vrouwen.

Helaas ging het met Silke mis. Ze maakte een misstap, piepte het uit en kwam op drie poten terug naar de camper. Ze kan er nog wel op staan, maar ze is erg wiebelig en staat duidelijk niet stevig. We houden het even in de gaten. Zelf denk ik aan een gescheurde knieband, Ron denkt eerder aan een verzwikking — dus alles ertussenin is mogelijk. Zo sneu om haar zo te zien.

Ondanks dat zijn we toch met z’n allen naar Rekken gegaan. Het was heel gezellig om met de dames bij elkaar te zijn, en de bonuspapa trakteerde ons op patat. Dat maakte het toch weer een leuke dag.

Maar de zorgen om Silke blijven. Ze moet nu in en uit de camper getild worden, en dat is natuurlijk niet fijn voor haar.

De twee jongste kleinkinderen waren er ook nog bij, en we hebben een leuke fotoshoot met ze gedaan. Die momenten zijn dan weer extra waardevol. 📸

2 Mei 2025 Even terug in Eibergen

Vandaag waren we rond 12 uur weer in Eibergen. Oké, Dinand... het was eigenlijk half 1, maar alles zat tegen. Er reed een tractor voor ons, alle stoplichten sprongen op rood — echt waar, ik heb het bewijs! De tafel was al gedekt voor de lunch, dus dan kun je gewoon niet te laat komen. Alles uit de kast gehaald om onze ex-buurtjes te overtuigen dat het écht niet onze schuld was. 😄

’s Middags draaiden we voor het eerst een wasje bij de Esso. Dat was een beetje vreemd, want we zouden een sms krijgen als de machine klaar was, maar die kwam nooit. Uiteindelijk is Ron maar even gaan kijken… en wat bleek? Iemand anders had onze was al uit de machine gehaald en in de droger gestopt! Tja, hoort er ook bij, denk ik dan maar.

Ik ben daarna naar een verjaardag gegaan in onze oude buurt. Ondertussen is Ron naar de camperplek gereden om water te vullen, de hondjes uit te laten en de wc te legen.

’s Avonds zijn we samen met onze oude buurtjes heerlijk uit eten geweest bij de Japanner. Het was zó gezellig — alsof we nooit waren weggegaan. En we kregen ook nog een superlief cadeau: een sierkussensloop met onze camper erop!

Tot slot hadden we natuurlijk weer een goed excuus om nog even terug te gaan: we waren de riemen van de hondjes bij onze ex-buurtjes vergeten. Dus ja, we móesten elkaar nog een keer zien… wat vervelend 😉.

22 april 2025 – Pasen met de familie
Eerste paasdag was gezellig: samen met de kinderen en kleinkinderen hebben we paaseitjes gezocht voor het huis. Ondertussen draaide de wasmachine van Nathalie overuren – hard nodig na alle spuugpartijen van Silke en Quinty. Gelukkig gaat het nu beter met ze.
Tweede paasdag was nat, heel nat. Af en toe een droog moment, maar verder regen, regen, regen. Dus zijn we binnen gebleven en heb ik de camper opgeruimd. Alle kleding uitgezocht: zomer erin, winter in een bak naar de garage. Dat scheelt weer ruimte.
Even buiten gezeten toen het droog was, daarna weer snel naar binnen. ’s Avonds zijn we naar Jan en Janet gewandeld. Samen met de hondjes uit eten geweest in een restaurant aan het water in Zwolle. Het eten was top, de wijnkeuze wat minder volgens de mannen – maar dat mocht de pret niet drukken.

19 april 2025 – Op visite
Om 9 uur stonden we op de stoep bij de dierenarts. Het leek wel Pasen bij de supermarkt, zo druk! Lopendebandwerk, maar Silke kreeg spuiten en pasta mee. Gelukkig knapte ze gedurende de dag alweer op. We hebben het rustig aan gedaan, maar ze is weer haar vrolijke zelf. Opluchting.
’s Middags reden we naar Haps, waar we op de oprit mochten staan bij een oud-collega van Ron. Wat een ruimte! Er konden wel vijf campers op. We hebben heerlijk gegeten in het restaurant tegenover hun huis en de volgende ochtend samen ontbeten. Daarna vertrokken we richting Zwolle om Pasen te vieren met de kinderen en kleinkinderen.
We staan nu in de jachthaven van Zwolle, met uitzicht op de boten. Blijft leuk, zeker als er mensen zijn die overduidelijk niet kunnen varen – dan is het vooral lachen én oren dicht!

18 april 2025 – Een moeilijke start
Vandaag was niet onze dag. Silke voelde zich niet goed. Ze spuugde en had diarree. We wilden eigenlijk naar Berg en Dal, maar vonden daar geen fijne plek om te staan. Dus reden we door naar Kranenburg.
Tijdens een wandeling ging het mis. Ze dronk wat, maar moest meteen alles weer uitspugen. Daarna kwam er bloed bij de ontlasting – alleen nog maar bloed zelfs.
We zijn direct naar Kleef gereden, waar gelukkig een dierenarts zit. Helaas was die gesloten vanwege Goede Vrijdag. We staan nu op een camperplek ernaast, zodat we morgenochtend om 9 uur als eersten naar binnen kunnen.
Silke is slap en futloos, we maken ons zorgen. Laat gegeten vandaag, maar de asperges waren wel lekker. Morgen is er weer een dag.